دنیای وارونگی

تو آرام آرام درونم نفوذ کردی، زمانی که گمانش برایم بسی دشوار بود تو بودی که روزنه ی امید را در دلم که حتی کوچکترین روشنایی برایش سم بود روشن کردی !! آنگاه که صدای شرشر سرنوشت ساز باران همچون رعدی در پندارم می‌پیچید فکرش را نمیکردم که اینک همان صدای رقت انگیز لالایی برای خواب هر شب من باشد گویی بدون آن آرامش نخواهم داشت و اکنون آن صدا همچو قرصی برای خواب های تلخ روزگار است آریــــــــ قرص آرامش بخش !!!
در خیال باطلم آرزویی خوابیده بود !! خوابی ابدی و کاش کسی می توانست آن را بیدار کند ! اگر او اکنون بیدار بود من هم آرزوی داشتم چیزی که همه آن را محقق می کنند و یا با خود به گورستان می برند!!
اگر آن گنج گرانبها را داشتم چیزی بود که به آن دل خوش باشم و زندگی را که در انتها جز مرگ چیزی نصیبم نمی شود را به امید همان آرزوی عروسکی به دست می گرفتم!!

کاش میشد من هم زندگی را در دست می گرفتم و با او بازی می کردم هر گونه که میخواستم و می‌توانستم چرخش میدادم!!!
دلش را میشکستم!! امیدش را نابود می کردم و غرورش را خـــــــــرد!!
اینگونه می‌توانستم حسابم را با زندگی تسویه کنم ...
آنگاه شاید تنها گوشه ای از شکستن و خرد شدن و نابود کردن را درک می‌کرد و دلش به حال عروسک های بیگناه و معصوم دنیوی می‌سوخت !!!

شاید میتوانست .شکم خالی خوابیدن و در انتهای شب نالیدن و در انتهای روز به انتظار نشستن در حالی که در دستانت چیزی جز شاخه گل های پژمرده برای فروش نداری و در حسرت صدای یک سکه ی خرد آهنی گریبان حیوان های پستی به نام انسان می شوی ...
در دنیای رنگین کمان گونه ی عالم انسانیت دارند آنهایی که انسان نیستند!! ثروتمندند آنانی که ثروت ندارند و خوشبخت اند آنانی که چیزی جز دستان خالی ندارند و بالعکس ، حکم می‌کنند آنانی که حاکم نیستند !قضاوت میکنند آنانی که قاضی نیستند و داوری می‌کنند آنانی که داور نیستند !! آری در این دنیا زندگی گرم تبدیل به مرگ میشود ! انسانهای سرد برای ما درس می شوند!!
باید بدانیم سرد همان درس است و مرگ همان گرمای همیشگی!!
ولیکن گرگ همان گرگ می‌ماند و درد همان درد ...

آری ؛ اینجا دنیای وارونگی ست ...