قَهوه نوعی نوشیدنی رایج است که از دانه‌های بوداده شده و آسیاب شدهٔ گیاه قهوه به دست می‌آید. گیاه قهوه بومی مناطق نیمه گرمسیری قاره آمریکا و برخی از جزایر جنوب و جنوب شرق آسیا است. همچنین در برخی از نقاط مرکزی و غربی آسیا بطور طبیعی وجود داشته است. این گیاه اول بار از کشورهای یمن و اتیوپی به سایر نقاط جهان پراکنده شد و در حال حاضر در بیش از ۷۰ کشور جهان و تقریبا در همه نقاط آن کشت می‌شود که در درجهٔ اول مناطق استوایی آمریکا، جنوب شرقی آسیا، هند و آفریقاست. هنگام رسیدن میوهٔ گیاه قهوه، دانه‌های قهوه را برداشت و فرآوری می‌کنند. دانه‌های قهوهٔ خشک شده به درجات مختلف برشته می‌شوند، و بسته به عطر و طعم مورد نظر، درجه بندی‌های مختلفی برای این محصول در نظر گرفته شده‌است. قهوه کمی اسیدی، که به آن قهوه عربیکا می گویند خالص‌ترین و معروف‌ترین نوع قهوه در دنیا می باشد و طرفداران بیشتری در جهان دارد.
این قهوه یعنی عربیکا می‌تواند به علت داشتن کافئین بالا موجب تحریک در روحیه انسان گردد. همچنین برای شروع یک روز شادی بخش و پرنشاط بسیار کاربردی می باشد.
اعراب بطور سنتی قهوه نوش هستند و هنوز هم قهوه عربی بهترین نوع قهوه در جهان از هر نظر محسوب می شود.
حتی عادت نوشیدن قهوه در کشور ترکیه بطرز اساسی تحت تاثیر و ملهم از سنت های عربی است.
واژه قهوه عربی شدهٔ لغت کفا یا کافا است که در اصل نام منطقه و شهری در جنوب غربی اتیوپی است که گیاه قهوه در ابتدا در آنجا یافت شده‌است. فرهنگ نویسان عرب می‌گویند واژهٔ قهوه در اصل نام نوعی شراب بوده‌است که بعدها به نام این نوشیدنی تبدیل شده و همچنین مبه معنی بی‌اشتها بودن است، زیرا در گذشته تصور بر این بود که این نوشیدنی باعث بی‌اشتهایی می‌شود.
چندین دلیل دیگر برای نامگذاری قهوه آورده شده که یکی از مشهورترین‌های آن این است که این واژه از یک زبان آفریقایی و در اصل اتیوپیایی یا یک زبان آفریقایی دیگر گرفته شده باشد و در اصل نام منطقه‌ای به نام کفا در جنوب غربی اتیوپی بوده است. گمان می‌رود که گیاه قهوه در ابتدا در آن جا یافت شده باشد، در ضمن مردم آن منطقه به این گیاه بون می‌گویند. به هر حال تقریبا همه متفق القول هستند که قهوه ریشه ای از اتیوپی دارد.
ابوعلی سینا، دانشمند مسلمان ایرانی، حدود هزار سال قبل در یکی از کتاب های خود، شرح جامعی در مورد گیاه و دانه قهوه آورده است و به این موضوع اشاره کرده که پارسیان در آن عصر به آن بونو می گفتند. بوعلی سینا نیز از همین واژه یعنی بونو برای اشاره به قهوه استفاده کرده است. این واژه‌ای است که هنوز در اتیوپی آن را به کار می‌برند. بوعلی سینا قهوه را به منظور تحریک بیماران افسرده و تغییر خلق آن ها بسمت مثبت، مورد استفاده قرار داده‌است.
