در جواب «دوستت دارم» کسی، هرگز نگویید «من هم!» این «من همِ» لعنتی را از ذهن‌تان دور کنید و بیندازید جلوی سگ!«من هم» بدرد عمه‌تان هم نمی‌خورد.اصلا چه کسی «من هم» را اختراع کرد؟جواب دوستت دارم «من هم» نیست، بفهمیداحمق‌های دل شکن!جواب دوستت دارم فقط سکوت است!سکوت است چون لب‌ها فرصت صحبت کردن ندارند… .
***
دل که دهی،
تمام وجودت هم همراه او می‌رود.
جز بغضی که
گاهی؛
شبی،
نصف شبی،
کنج گلو می‌نشیند… !
***
او، «اما»یِ من بود!
دوستت دارم اما…
اما چه؟
دیگر پس از دوستت دارم، این اراجیف چیست؟ این حرف‌ها و زمزمه‌ها که نمی‌توانم بمانم و چه و چه و چه… !
«اما» نباشید.
هیچ وقت «اما»یِ کسی نشوید.
«اما» بودن خوب نیست!
***
جایی رسیده‌ام
که آرزو می‌کنم،
برگردی.
با تمام نامردی‌های،
دروغ‌هایت،
قربان صدقه‌های تو خالی‌ات
آرزو می‌کنم؛
فقط یک‌بار دیگر
بگویی دوستت دارم
حتی به دروغ… !
***
«دوستت دارم»
چه واژه غریبی شده است،
برای من؛ آری!
برای من واژه‌یِ غریبی شده است.
انگار در همین دو کلمه
وحشت،
اضطراب،
ناامیدی و شکست
نهفته است و همه را
مدیون او هستم… .
حرف زیاد هست
آنقدر زیاد که کلمات،
جملات،
پاراگراف‌ها،
کتاب‌ها و دفتر‌ها،
و هم‌چنین درختان
گنجایش حرف‌هایم را ندارند… !
حرف‌هایم نه نوشتنی‌ست و نه خواندنی،
و نه حتی شنیدنی!
این حرف‌ها را باید حس کرد؛
چشید؛
لمس و تجربه کرد
تا به عمق آن پی بُرد… .
***
نمی‌دانم،
شاید باید برایش می‌مردم که نمردم؛
اما قول می‌دهم اگر برگردد،
برایش بمیرم
فقط
حسرت آغوشش
در آن دنیا
دیوانه‌ام خواهد کرد… .
***
هیچ آدم بیخیالی در دنیا وجود ندارد!
آن‌ها فقط تظاهر می‌کنند…
فقط تظاهر می‌کنند که هیچ‌چیز برایشان مهم نیست.
و از این دسته آدم‌ها کم نیست؛ مثلا خودِ من!
***
وقتی خودم را گول می‌زنم که فراموشش کرده‌ام،
ناگهان کسی می‌پرسد: «بزرگترین آرزویت چیست!؟»
و یک‌هو تا نوک زبانم می‌آید که بگویم: «برگردد» اما خفه‌خوان می‌گیرم و مبهوت به نقطه نامعلومی خیره می‌شوم… !
دلنوشته های کاربران انجمن :
دلنوشته‌ی خاطرات یک جُذامی| نیلو.ج
دلنوشته‌ی جیغ گمشده | آقای مبهم