پیشینه‌ی کشف و مطالعه‌ی قدرت ذهن به قبل از مطالعات فروید، قرن ۱۸، بازمی‌گردد. در هر ثانیه حدود دو میلیون واحد اطلاعات به سیستم عصبی انسان وارد می‌شود و ما در حالت هوشیاری، تنها قادر به درک ۱۰ درصد از این بمباران اطلاعاتی هستیم. به‌محض این‌که توجهمان را به چیزی جلب می‌کنیم، ذهن آگاه می‌شود. بعضی از قسمت‌های فیزیولوژیکی ما همیشه ناخودآگاه می‌ماند. البته جای تعجبی وجود ندارد. ذهن ناخودآگاه ما همیشه مراقب ماست. ما قلب، ریه‌ها، کلیه‌ها و سیستم ایمنی بدنمان را آگاهانه اداره نمی‌کنیم؛ می‌کنیم؟! بسیاری بر این باورند که تکنیک‌های مثبت نگری و تلقین مثبت به خود یک خیال واهی می‌باشد اما لازم است یادآوری کنیم که پس از گذشت سال‌های متمادی از مطالعه تکنیک‌های ذهنی محققان هنوز نتوانستند وجود این قدرت بی‌پایان و یا حتی اثرگذاری آن را نقض کنند. اما شاید بهتر باشد که با دیدی گسترده‌تر به مضامین علم روان‌شناسی نگاه شود و کارا بودن آن‌ها را برحسب تجربه‌ی شخصی بسنجیم. امید است که به معجزه‌گر بودن مطالب این کتاب ایمان بیاوریم و شادی، موفقیت، سلامتی و بهترین‌ها را به زندگی خود وارد نماییم. دکتر جوزف مورفی در این کتاب که از پرفروش‌ترین کتاب‌های سال بوده و به ۱۷ زبان زنده‌ی دنیا برگردان‌شده است، به‌خوبی از پس مفاهیم ذهن هشیار و نیمه هشیار برآمده است و پس از گذشت سال‌های متوالی، هرساله جزء پرفروش‌ترین کتاب‌های سال معرفی می‌شود. دلیل گزینش این کتاب برای برگردان به زبان فارسی حیاتی بودن شناخت و درک قدرت ذهن و به‌روز بودن این حوزه‌ی مطالعاتی در دانشگاه‌های معتبر جهانی است. سادگی و داستان‌های ذکرشده در متن، کتاب را برای عامه‌ی مردم قابل‌درک ترکرده است. علاوه بر توصیف و تشریح الگوهای کاربردی، کتاب "توان گری حق شماست" نیز به‌ضمیمه آورده شده است. کتاب توان گری حق شماست نخستین بار در سال ۱۹۶۳ نگارش شده است. علاوه بر مفاهیم مطرح‌شده، مترجم سعی داشته است تا درنهایت دقت، سخنان مشاهیر و بزرگان را در قسمت پاورقی به انضمام آورد و این کتاب را غنی‌تر سازد. او در راستای چنین هدفی از کتاب "۲۰۰ قانون انکارناپذیر تفکر استراتژیک" نوشته‌ی دکتر حیدر امیران، زهرا امیران و افشین امیری بهره برده است. در آخر می‌خواهم از جناب آقای مهندس احمد اعتمادی قدردانی و تشکر کنم که در تهیه متن اصلی این کتاب مرا یاری کردند. بی‌شک بدون کمک ایشان ترجمه چنین کتاب ارزشمندی میسر واقع نمی‌شد.
ادامه...