در همه‌ی این نود سالی که از عمر داستان مدرن فارسی می‌گذرد، شناخت اصول و مبانی داستان‌نویسی بیشتر از هر چیز دیگری مورد غفلت قرار گرفته و گواه این مدعا اندک بودن منابع مکتوب در این زمینه است. این نکته را می‌توان یکی از مهم‌ترین دلایل رکود ادبیات داستانی ما در داخل کشور و عدم توفیق آن در خارج کشور دانست. حالا چند سالی است که نسل جدیدی از نویسنده‌های جوان با سرعتی زیاد دارند وارد بازار ادبیات و چرخه‌ی تولید ادبی ایران می‌شوند. باید تلاش کرد تا این نسل جدید با اصول و مبانی فنی هنر داستان‌نویسی آشنا شود و متوجه شود که درست داستان نوشتن و درست با مخاطب رابطه برقرار کردن، بدون شناخت اصول و مبانی جهانی داستان‌نویسی مقدور نیست. حرفه: داستان‌نویس تلاشی است در این مسیر. اگر نمی‌توانید دروغ بگویید و اغراق کنید، نمی‌توانید داستان هم بنویسید. ویلیام شکسپیر می‌گفت داستان‌سرایی چیزی نیست جز دروغ‌پردازی. ریشه‌ی این موضوع به شاعران دوره‌گرد دوران قدیم برمی‌گردد. آن‌ها خیلی زود دریافتند که اگر دروغ نگویند و اغراق نکنند، از گرسنگی خواهند مرد. در نقالی‌های آن‌ها حیوان وحشی‌یی که در شهری بره‌ی کوچکی را کشته بود، در شهری دیگر تبدیل به اژدهای آدم‌خواری می‌شد که ده‌ها مرد و زن و کودک را یک‌جا بلعیده بود. (بخشی از مقاله راست گفتن اشتباه بزرگی است نوشته جان دی. فیتزجرالد)
ادامه...