دامنه جنگ بزرگ سال‌های ۱۹۱۴-۱۹۱۸ به تمام اقیانوس‌های جهان کشیده شد و نهایتاً متخاصمینی از تمام قاره‌ها در آن درگیر شدند. به همین دلیل معقول به‌نظر می‌رسد که آن را «جنگی جهانی» بنامیم. اما یقیناً این جنگ در نوع خود اولین نبود. قدرت‌های اروپایی طی ۳۰۰ سال پیش از آن در سرتاسر دنیا مشغول جنگ با یکدیگر بودند. کسانی که خود در این جنگ شرکت داشتند آن را صرفاً «جنگ بزرگ» می‌خواندند. جنگ جهانی اول نیز همانند تمام جنگ‌های پیشین در ابتدا مخاصمه‌ای کاملاً اروپایی، برخاسته از تلاقی بلندپروازی‌ها و نگرانی‌های قدرت‌های اروپایی از یکدیگر، بود. جریان دهشتناک و نتایج فاجعه‌بار جنگ بیش از آنکه حاصل جهان‌شمولی آن باشد نتیجه پیشرفت تکنولوژی نظامی و خاستگاه‌های فرهنگی ملت‌های درگیر بود. کارل فون کلاوزِویتس پس از جنگ‌های ناپلئونی چنین نوشته بود که جنگْ سه‌گانه‌ای متشکل از سیاست دولت، اقدامات نظامیان و «احساسات مردم» است. برای درک علل وقوع جنگ و جریان آن باید هر کدام از این سه مورد مدنظر قرار گیرد.
