یوسفیرؤیاهایش را با دیگران در میان می‌گذارد و به آدم‌هایی که رؤیا ندارند، رؤیا می‌دهد. حتی وقتی با یک زندگی تهی به سراغ‌اش می‌روی، راه را برایت باز می‌کند و در افکار خود شریک‌ات می‌کند و آزادت می‌گذارد تا هر قدر که دل‌ات می‌خواهد، همراه‌اش بروی.
یوسفی انسان خلاقی است و هر روز یک فکر جدید دارد و می‌خواهد کار تازه‌ای بکند. او برای جامعه‌ی فاقد خلاقیت ما، پاسخ‌گوست. زیرا ما اغلب اغتشاشات ذهنی خود را با خلاقیت اشتباه می‌گیریم. اما یوسفی تفکر منسجم دارد و هرچند ایده‌های عجیب و غریب به ذهن‌اش می‌رسد و اغتشاشات ذهنی خود را نیز دارد، ولی آن‌ها را با خلاقیت اشتباه نمی‌گیرد.
یوسفی هم رؤیا دارد و هم راه رسیدن به آن‌ها را پیدا می‌کند. او به نوعی خالق رؤیاهاست.
