شق را از عشقه گرفته‌اند و آن گیاهیست که در باغ پدید آید. در بن درخت، اول بیخ در زمین سخت کند، پس سر برآرد و خود را در درخت می‌پیچد و همچنان می‌رود تا جمله درخت را فراگیرد و چنانش در شکنجه کند که نم در میان درخت نماند و هر غذا که به واسطه‌ی آب‌وهوا به درخت می‌رسد به تاراج می‌برد تا آنگاه که درخت خشک شود...
و چون این شجره‌طیبه بالیدن آغاز کند و نزدیک کمال رسد عشق از گوشه‌ای سر برآرد و خود را درو پیچد تا بجایی رسد که هیچ نم بشریت درو نگذارد... و شایسته‌ی آن شود که در باغ الهی جای گیرد...
شیخ شهاب‌الدین سهروردی
(رساله‌ی فی‌حقیقه‌العشق)
