هدف اصلی این پژوهش این است که آیا بر اساس متون فقهی و قوانین موضوعه ایران و دیدگاه‌های نظری و عملی، امکان تحقق جرم معاونت از طریق ترک فعل به عنوان رکن مادی جرم در شرایط خاصی وجود دارد همانگونه که مجرم با انجام دادن فعل مثبت در ارتکاب جرم معاونت می‌کند.
به عبارت دیگر آیا بر اساس حقوق ایران، ترک فعل می‌تواند عنصر مادی معاونت در جرم را تشکیل دهد؟
