اگر جادویی در داستان‌نویسی وجود داشته باشد، هیچ‌کس به مانند اشتاین‌بک قادر به انتقال آن به دیگران نخواهد بود. برای انجام این کار نویسنده باید دغدغه این را داشته باشد که با پیشروی اتفاقات داستان، چگونه مخاطب را در خلق داستان خود شریک سازد. «درهدراز» به عنوان یکی از به یادماندنی‌ترین مجموعه داستان‌های اشتاین‌بک، نمونه‌ای بی‌بدیل از این شیوه نگارش است. کتاب در قالب پنج داستان مجزا، روایت‌گر زندگی انسان‌هایی فراموش‌شده در حاشیه‌ای‌ترین شهرهای آمریکاست که رنج و مصیبت زندگی آنان، احساسی عمیق از شگفتی، هم‌دردی و درک مسائل انسانی را در مخاطبین خود به وجود می‌آورد.
