مرتبط با سیستم‌های آستر و پوشش نهایی توده پسماند, مورد بحث قرار می‌گیرند. راکتورهای, بیولوژیکی, دفن پسماند, بر مبنای افزایش میزان رطوبت پسماند, و افزایش سرعت تجزیه و تثبیت مواد زائد طراحی و بهره‌برداری شده‌اند. این عقیده وجود دارد که راکتورهای, بیولوژیکی, موجب تجزیه مواد آلی و متعاقب آن مواد معدنی گردیده و پتانسیل خطرزایی دفن مواد زائد را نسبت به اماکن دفن متداول کاهش می‌دهد. به طور ویژه، راکتورهای, بیولوژیکی, ممکن است جهت فراهم نمودن مواد مغذی، آنزیم‌ها، رطوبت و باکتری‌ها و به منظور تسریع تجزیه هر دوی پسماند,های جامد شهری و جامدات بیولوژیکی,، پذیرنده مایعات غیر خطرناک و لجن‌ها باشند. همچنین در حالی که بازچرخش شیرابه درون مکان دفن اساس روش بهره‌برداری راکتورهای, بیولوژیکی, است، در شرایطی که شیرابه کافی در مکان دفن تولید نمی‌گردد، جهت دستیابی به میزان رطوبت بهینه، استفاده از مایعات مختلف رطوبت مورد نیاز را فراهم می‌نماید. برگشت دادن شیرابه و مایعات مخلوط شده دیگر در این کتاب با عنوان "بازچرخش مایعات" ذکر گردیده است. بازچرخش مایعات بدلیل توزیع یکنواخت رطوبت، مواد مغذی، آنزیم‌ها و باکتری‌ها در توده پسماند, نسبت به نفوذ مایعات به صورت عادی، سرعت تجزیه مواد زائد را افزایش می‌دهد. کاربرد سیستم‌های مختلف جهت توزیع یکنواخت رطوبت به همراه دمیدن هوا به درون توده مواد زائد، فرآیند تجزیه هوازی را افزایش می‌دهد. با این حال در طی فرآیند‌های تجزیه بی‌هوازی، تولید گاز افزایش یافته و نیز موجب کاهش بار آلایندگی شیرابه می‌گردد. در راکتورهای, بیولوژیکی, استفاده مجدد از ظرفیت مکان دفن از طریق افزایش سرعت تجزیه مواد زائد و کاهش حجم آنها و افزایش فضای موجود تسریع می‌گردد.
آژانس حفاظت محیط زیست در سال ۱۹۹۳ قوانین کنترل فعالیت‌ها به منظور حفاظت از محیط زیست را تبیین نموده است. هدف از انتشار این کتاب فراهم نمودن رهنمودهای لازم جهت طراحی اماکن دفن به منظور پیشگیری یا کاهش اثرات منفی فعالیت‌های دفن مواد زائد بر روی محیط زیست است. این رهنمودها شامل طراحی سیستم‌های دفن مواد زائد، سیستم‌های مدیریت شیرابه، مدیریت تولید گاز و سیستم پوشش نهایی است.
