همیشه باید کسی باشد تا یک آهنگ را فقط به یادِ تو گوش کند و چراغ قرمزها و ترافیک هایِ شلوغترین خیابانِ شهر را به خاطرِ تو که سرت را به پشتیِ صندلی تکیه داده ای و یا از پسر بچه هایِ هشت ساله آدامس های رنگی میخری و میخندی، دوست داشته باشد. همیشه باید کسی باشد که آغوشش در روزهایِ تعطیل آف بخورد و زودتر خودش را برساند و بیشتر از هر وقتی کنارت بماند! همیشه باید کسی باشد، کسی باشد که به شوقِ دیدنش لقمه های پنیرِ کاله‌ی مامان را با ولع بخوری و نگرانِ موهای بهم ریخته‌ی زیرِ بارانت نباشی. همیشه باید کسی باشد، کسی که اسمِ آخرین کتابی که خواندنش را تمام کرده ای را بلد باشد و تویِ جیب هایش برای دست هایِ تو جا باز کند. باید کسی باشد، کسی که رو به رویش با خیالِ راحت، ته مانده‌یِ آب هویجت را با نی سر بکشی، حتی وقت هایی که بد عنق است و تو قربان صدقه ی غرزدنش بروی، کسی که برای گفتن رازها و اشتباهاتت به او تردیدی نداشته باشی و اولین باشد برایت...
همشه باید کسی باشد،کسی که همیشه هست...
@Kiyarash