انسان‌ها در طول زندگی خود پیوسته در حال رفت و آمد بین گذشته، حال و آینده‌اند و همواره در جستجوی زمان بیشتر هستند تا بتوانند وقت بیشتری را صرف کارهای خود کنند. در کتاب «خانمدالاوی» زمان نمودی پررنگ دارد که با استفاده از دو ساعت معروف لندن (ساعت بیگ بن و کلیسای سنت مارگارت) این موضوع شرح داده می‌شود. «ویرجینیا وولف» این کتاب را به شیوه جریان سیال ذهن نگاشته و پیوسته بین زمان حال و گذشته شخصیت‌ها در حرکت است. وولف در این کتاب زندگی خانمدالاوی زنی اشرافی را بعد از جنگ جهانی اول توصیف می‌کند تا عقیده خود مبنی بر وجود زمان در شکل‌های مختلف در اطراف انسان را بیان کند.
برشی از کتاب
«در جستجوی کدام تصویر سپیده دم در فضای بیرون شهر بود؟
این دوران دیر هنگام تجربه‌های جهان در همه‌ی آن‌ها، همه‌ی مردان و زنان، ورطه‌ای پر از اشک برجا نهاده بود. اشک و غم، تهور و تحمل؛ رفتاری کاملا محترمانه و توام با خویشتن داری. کافی بود به زنی که بیش از همه تحسین می‌کرد فکر کنید...»
