این کتاب دربارۀ یه مشت دروغ مضرّ و یه حقیقت مهمه. کدوم حقیقت؟ در آخر این شما و فقط شمایید که مسئول این هستید که چه کسی می‌شوید و تا چه اندازه احساس شادی دارید. نکتۀ کلیدی همینه. اشتباه برداشت نکنید. قراره یه عالمه داستان که بامزه یا عجیب یا شرم‌آور یا ناراحت کننده یا دیوونه کننده هستن بگم، اما هرکدوم از اون‌ها به همین حقیقت و نکتۀ مهم مربوط میشن که ارزش داره در پینترست قرار بگیره: فرمون زندگی شما دست خودتونه، اما این حقیقت هرگز قابل باور نیست، مگر این‌که همون اولش دروغ‌هایی که تو مسیر هستن رو بفهمید. این‌که بفهمید خودِ شما هستید که شادی رو انتخاب می‌کنید و این‌که کنترل زندگی‌تون دست خودتونه بسیار مهمه، این یکی از چیزهاییِ که دو دستی اونو نگه می‌داریم و باید همش تو ذهنمون و جلوی چشممون باشه... اما تنها چیزی نیست که باید بفهمید.
همچنین باید تمام دروغ‌هایی که در طول زندگی به خودتون گفتید رو بشناسید و به طور نظام‌مند از بین ببریدشون.
چرا؟ چون تا وقتی که اول جایگاهتون رو نشناسید و نپذیرید، امکان نداره به جای جدیدی برید و به چیز جدیدی تبدیل بشید. خودآگاهی‌ای که بعد از یه کندوکاو خیلی عمیق تو باورهاتون به این‌که کی هستید، به دست بیاد، خیلی با ارزشه. شده تا حالا به این نتیجه برسید که اونقدرها هم که باید خوب نیستید؟ این‌که اونقدری که باید، لاغر نیستید؟ که دوست داشتنی نیستید؟ که مادر خوبی نیستید؟ تا حالا به این نتیجه رسیدید که لایق برخورد بد هستید؟ این‌که هرگز ارزش چیزی رو ندارید؟ همۀ اینها دروغی بیش نیست. تمام دروغ‌ها رو جامعه، رسانه، خانواده‌ای که در اون متولد شده‌ایم یا شفاف و پوست کنده بگم -و پنطیکاستی بودنم رو نشون بدم است- خود شیطان جاودانه کرده‌اند. اینها دروغ‌های خطرناکی هستن که حس ارزشمندی و توانایی‌مون رو برای عمل کردن به وظایف‌مون نابود می‌کنن. بد‌ترین چیز دربارۀ این دروغ‌ها اینه که خیلی کم پیش میاد اون‌ها رو بشنویم. خیلی کم پیش میاد دروغ‌هایی که دربارۀ خودمون ساختیم رو بشنویم، چون اونقدر با صدای بلند و مداوم تو گوشمون کردن که مثل یه صدای نامرئی شدن، یه روایت تنفر‌انگیز که هر روز مثل بمب تو سرمون خراب میشن. با این وجود، حتی بودنشون رو نمی‌فهمیم. پیدا کردن دروغ‌هایی که دربارۀ خودمون قبول کردیم کلید رشد و بهتر شدنمونه. اگه موفق به پیدا کردن دلیل اصلی کشمکش‌هامون بشیم و در عین حال همزمان بفهمیم، واقعاً کنترل عواقبش تو دست خودمونه، اون وقته که می‌تونیم کلاً مسیرمون رو عوض کنیم. دلیل کارهایی که من می‌کنم همینه، به همین خاطر تو وب سایتم و دربارۀ این‌که چطور چیزی تزئینی برای دکور بسازید یا با مهربانی فرزندانتون رو تربیت کنید یا پیمان ازدواجتون رو قوی کنید، صحبت می‌کنم. به همین خاطره که دربارۀ سی روش متفاوت تمیز کردن ماشین‌های لباسشویی تحقیق کردم و بعدش اون‌ها رو به دوستام و آشنایانم هم یاد دادم، به همین خاطره که میدونم چه مقداری بالزامیک و مرکبات برای طعم فوق‌العادۀ پات روست لازمه. بی‌چون و چرا با استفاده از موقعیت آنلاینی که در اختیار دارم به موضوعات زیادی می‌پردازم، اما همه‌شون در آخر به چیزی جز اجزای زندگی‌ام نمی‌رسن که قصد دارم به خوبی انجامشون بدم. پست‌هام نشان دهندۀ چگونگی رشدم هستن و یاد می‌گیرم و مایلم این پست‌ها باعث رشد و تشویق خانم‌های دیگه هم بشن. فکر می‌کنم اگه تو خونه تدریس یا بافندگی یا عکاسی یا گره‌بافی انجام می‌دادم، از اون‌ها در جهت تلاش برای بهتر کردن خودم و بالا بردن روحیۀ دوستام استفاده می‌کردم، اما تو اون کارها فعالیتی ندارم و دنبال مسائل سبک زندگی هستم، در نتیجه روی تولید محتوا تمرکز می‌کنم که زیر سایۀ رسانۀ سبک زندگی قرار می‌گیره. البته اوایل که وارد این شغل شدم، متوجه شدم بیشتر خانم‌ها تصورشون از سبک زندگی، چیزیه که باید به اون تشویق بشن. اغلب اون تصورات ناشدنی هستند -دروغ دیگه‌ای که به خورد ما داده شده- بنابراین می‌خوام از همین اول با صداقت جلو برم. قول دادم قابل اعتماد و بی‌ریا رفتار کنم و در ازای هر عکس کاپ کیکِ باشکوهی که تولید کرده‌ام، یه عکسی از خودم با صورت فلج و معیوب به اشتراک گذاشتم. اگه جای با شکوهی مثل مراسم اسکار رفتم، اون رو با پستی دربارۀ تلاش‌هایم برای پایین آوردن وزنم و عکس‌هایی از خودم که هجده کیلو اضافه وزن داشتم متعادل کردم. دربارۀ همۀ اینها حرف زدم: دربارۀ کشمکش‌هایی که در ازدواجم داشتم، افسردگی که بعد از زایمان دچارش شدم و احساساتی مثل: حسادت، ترس، عصبانیت، زشتی، بی‌ارزشی، دوست داشته نشدن. سعی کرده‌ام دربارۀ این‌که کی هستم و از کجا اومدم کاملاً حقیقت رو بگم. کاملاً جدی میگم، معروف‌ترین کاری که تا حالا کردم، گذاشتن عکسی از کشیدگی‌هایی که روی پوست شکم افتاده، در اینترنت بوده است. با این وجود... هنوز نوشته‌هایی به دستم میرسه. خانم‌هایی از سرتاسر دنیا هنوز ایمیل می‌فرستن و می‌پرسن، من چطور همه چیز رو کنار هم حفظ می‌کنم، در حالی که اون‌ها در تکاپو و کشمکش برای این کارن. می‌تونم درد رو در این ایمیل‌ها حس کنم. می‌تونم شرم رو در این واژه‌ها حس کنم که برای توصیف سختی‌هاشون از اون استفاده می‌کنن و این قلبم رو به درد میاره. جواب ایمیل‌هاشون رو میدم. به تک‌تک‌شون میگم چقدر زیبا و قوی‌اند. اون‌ها رو دلاور، شجاع و جنگجو خطاب می‌کنم. به اون‌ها میگم که دست از تلاش نکشن. به نظرم بهتره این چیزها به یه آدم کاملاً غریبه گفت؛ اما این همۀ اون چیزی نیست که می‌خوام بگم، چیزی نیست که اگه خواهرم یا بهترین دوستم ناراحت بود به اون می‌گفتم، چیزی نیست که آرزو کنم می‌تونستم وقتی جوون‌تر بودم به خودم بگم، چون از نظر نزدیکانم شخصیتی حمایت کننده و مشوق دارم... اما ابداً دلم نمی‌خواد شاهد غم و اندوه شما باشم... واقعیت اینه که که شما قوی و شجاع و جنگجو هستید، اما اگه این حرف‌ها رو به شما میگم، برای اینه که می‌خوام این ویژگی‌های خودتون رو ببینید. می‌خوام شونه‌هاتون رو تکون بدم تا دندون‌هاتون به هم بخوره. می‌خوام باهاتون سخت برخورد کنم تا جرأت نگاه کردن تو چشمهام رو پیدا کنید و جوابتون رو بفهمید. می‌خوام از ته دلم داد بزنم تا بالاخره این حقیقت مهم رو بشنوید: کنترل زندگی شما تو دست خودتونه. شما فقط و فقط یه شانس برای زندگی دارید و زندگی داره به سرعت می‌گذره. از سرزنش و لعنت کردنش دست بکشید و دیگه اجازۀ این کار رو به دیگران هم ندید. دیگه چیزایی رو که کمتر از لیاقت شما هستن رو قبول نکنید. دست بردارید از خرید چیزی که در توانتون نیست، ولی بخاطر نگاه آدمایی که حتی دوستشون هم ندارید، می‌خرید. به جای این‌که همش احساسات‌تون رو سرکوب کنید، روشون کار کنید. نخواید که با غذا یا اسباب‌بازی یا حتی دوستی نظر بچه‌هاتون رو جلب کنید و صاحب عشق و علاقه‌شون بشید، فقط بخاطر این‌که این کار ساده‌تر از تربیت کردن است. دیگه از جسم و روح‌تون سوءاستفاده نکنید. بس کنید! فقط از این راه بی‌سر وته بیرون برید. قراره زندگی شما سفری از یک مکان منحصر به فرد به مکان منحصر به فرد دیگه‌ای باشه؛ قرار نیست چرخه‌ای از کارهایی باشه که دوباره و دوباره شما رو به همون نقطۀ اول برگردونه. زندگی شما نباید شبیه زندگی من باشه. خدایا، اصلاً زندگی‌تون نباید شبیه زندگی هیچ‌کس دیگه‌ای باشه، بلکه باید حداقل ساختۀ دست خودتون باشه. قراره این کارِ سختی باشه؟
