امشب در پس کوچه‌های عشق هلهله برپا نکنیم، فریاد شادی سر ندهیم…!
شاید امشب دلی شکسته باشد…!
شاید امشب مسافری غریب در پس کوچه‌ها عشق باخته باشد…!
قطرات اشک مانند مروارید از چشمان مسافر سرازیر می‌شود.
چشمان درشت او در سیاهی شب می‌درخشیدند، مژه‌هایش از اشک خیس شده بودند.
آن شب افسون با افسونگری‌اش دل محبوبش را برد؛
آه، لعنت به این عشق که زیباست اما تلخ است…!
نگاهی به شب مهتابی انداخت…
افکارش با افکار دیگر مردم تفاوتی عجیب داشت…!
شاید دلیل این تفاوت مسافر بودنش است!
اما ربطی ندارد…!
شاید دلیل این است که مسافر شب را می‌فهمد…!
او با خود می‌گوید:
«شب تاریک که مردم از آن باک دارند هدف دارد…!
ولی کاش مردم قدر شب و مهتابش را
می‌دانستند!»
دلنوشته های در حال تایپ: