در حوزه‌ی کلینیکی، واژه‌ی افسردگی, برای توصیف مجموعه‌ای از نشانه‌ها شامل تغییرات قابل توجه خُلق، فکر و فعالیت‌ها استفاده می‌شود. این نشانه‌ها حداقل دو هفته تداوم دارند و موجب اختلال در کارکردهای شخصی و اجتماعی فرد می‌شوند. خُلق افسرده ممکن است با گریه و غمگینی یا تحریک‌پذیری همراه با از دست دادن لذت در فعالیت‌های روزانه باشد. کودک,ان ناشاد به نظر می‌رسند، و ممکن است اظهار ناامیدی، درماندگی و تیره‌بختی کنند. در جریان افسردگی تغییرات شناختی نیز ایجاد می‌شود که می‌تواند شامل کاهش در توانایی تمرکز و شرکت در فعالیت‌های مدرسه باشد. احساس بی‌ارزشی کردن، مقصر دانستن خود و فقدان اعتمادبه‌نفس در اکثر مواقع وجود دارد. در افسردگی شدید افراد جوان، ممکن است احساس گناه کرده و خود را مسئول تمام مشکلات گذشته بدانند که این امر می‌تواند منجر به افکار خودکشی شود.
