هیچا با گیسوی سیاه
یله تو باد و رها
با تموم خنده هاش
شده بود براش خدا!
تا هیچا گل میخندید
میشد یه گوله خورشید
یخدون غصه نم نم
میشد یه رود امید
میزد به قلب سرما
میرفت و می خروشید
دل داده بود به خنده های هیچا
راست و درست...می مرد برای هیچا..!:)))
#غمنومه_فریدون