از آن‌جا که آهنگ عشق در هیاهوی زندگی, آدم‌ها گم شده، زندگی, نیز به اسباب دردسر تبدیل شده است.زندگی, رقص رنگین‌کمان خود را از یاد برده است.زندگی, نغمه‌یِ آهنگین خود را فراموش کرده است.زندگی, دیگر شعر نمی‌گوید،
بلکه به زبان زمخت نثر سخن می‌گوید.
تنها عشق است که شعر و شور را به عرصه‌یِ زندگی می‌کشاند.
تنها عشق است که زندگیِ تو را زیستنی و دوست داشتنی می‌کند. این است خاصیت عشق.
عشق رشته‌های ارتباطی تو را بازسازی می‌کند.
تنها عشق است که تو را به دیگران، تو را به کل، تو را به هستی، تو را به خدا و تو را به تو پیوند می‌زند.
تنها با عشق است که می‌توان زندگی را به رقص درآورد.
زندگی را به رقص درآور!
عاشق شو!
دل بخشی از جهان مادی نیست.
